اداره کابل در پرتگاه سقوط                                      

محمود احمد نوید:
وحدت ملی نام اداره ای که سفارت امریکا به ابتکار وزیر خارجه وقت آن کشور (جان کیری) اساس گذاشت تا به جنجالهای انتخابات نمایشی (۹۳ هش) بین اشرفغنی و عبدالله پایان داده شود؛ کاری که در کوتاه مدت بظاهر به جنجال ها خاتمه داد؛ اما در دراز مدت هیچ نتیجه ای ملموسی بر اساس مواد قراردادی که بین اشرف غنی و عبدالله با حکومت ۵۰ / ۵۰ به امضاء رسیده بود در پی نداشت و کم کم اداره کابل با چالش های جدی مواجه شد تا جاییکه اداره کابل که مشکلات فراوان بیرونی به همراه داشت از درون نیز دچار فروپاشی گردید و گردانندگان اصلی اداره کابل و یا به عبارتی شرکای قدرت به جان هم افتیده و شکاف ها را عمیق و عمیق تر ساختند و کار تا آنجا پیش رفت که نزدیکان داکتر عبدالله؛ امثال عطامحمد نور (والی خودمختار بلخ) که از متحدین اصلی داکتر عبدالله به شمار می رفت و در سهیم کردن او در بدنه قدرت اداره وحدت ملی نقش اساسی را به نفع داکتر عبدالله بازی کرد وی را ترک گفته و مستقلا به فکر جلب منافع شخصی و گروهی خود برآمد؛ و جنرال دوستم، از نزدیک ترین چهره ها به اشرفغنی که در سهیم کردن اشرفغنی در اداره وحدت ملی با استفاده از نام، شهرت، اعتبار و اقتدار ظاهری اش در سمت شمال کمک اساسی نمود رفته رفته با ندانم کاری ها و رسوایی های خود از اشرفغنی و اداره کابل فاصله گرفته و به یک چهره منتقد جدی برای آنها مبدل گردید.
با پیشرفت های روز افزون مجاهدین در گوشه و کنار افغانستان، فشارهای ملی و بین المللی بر اداره کابل نیز افزایش یافت تا آنجا که حامیان خارجی اداره کابل از جمله امریکا (بالخصوص پس از روی کار آمدن حکومت ترمپ) بر سر ماندن یا نماندن دچار تردید شده و چه بخواهد و یا نخواهد این تعلل امریکا را اکثر کارشناسان امور به حساب دلسرد شدن دولت امریکا نسبت به افغانستان تحلیل کرده و تبصره شان اینست که امریکا دیگر آن اصرار و استقامت سابق را بر افغانستان و اداره کابل ندارد و اگر مجبوریت زمان نمی بود و یا اگر سران امریکا شهامت پذیرش شکست را داشتند چه بسا همین فردا دستور خروج بدون قید و شرط نیروهایش از افغانستان را صادر می کردند؛ اما از آنجا که امریکا جرئت قبول باخت را به خود نمی دهد و همینطور اصرار و زاری اداره کابل مبنی بر تداوم حمایت همه جانبه امریکا از آن اداره، انتخاب گزینه ای واقعی را بر سران آن کشور سخت گردانیده ظاهرا بر آن هستند تا همچنان بر شوره زار بی حاصل اداره کابل سرمایه گزاری کرده و خود را با دروغ بر هیچ نوید و امید دهند.
تلاش های مستمر و مثمر ثمر سیاسی مجاهدین نیز حیثیت بین المللی اداره کابل را بیش از هر زمان دیگر لطمه زده است تا جاییکه در سطح بین الملل نیز روز به روز تعریف و تمجیدها از برحق بودن مجاهدین در مبارزه مشروع شان در افغانستان افزایش یافته و جهان در حال بازبینی نگرشی جدید نسبت به اوضاع و احوال افغانستان برآمده و ان شاء الله دور نیست آن روز که دنیا حمایت شان را از اداره کابل بطور محسوس سلب کرده و نومیدی شان از آن اداره را رسما به عرض و اطلاع جهان و جهانیان برساند؛ این همه تحولات در نتیجه تلاش های بی وقفه و شباروزی مجاهدین دلیر در میدان های نظامی، سیاسی، تعلیمی، تبلیغاتی و … به دست آمده که نشان از پویایی و عزم راسخ مجاهدین امارت اسلامی دارد و می طلبد تا این حرکت اسلامی و مستقل که از پشتوانه آگاهانه و همه جانبه ملت مومن و فهیم افغان برخوردار است همچنان در صدد اهداف عالی بوده و در مسیر تحقق آرزوی دیرینه افغان ها (که همانا آزادی و آبادی واقعی در سایه سار نظام مستقل اسلامی است) گام های محکم و قوی تر بر دارد.
Show More

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Back to top button