دوه څاڅکي اوښکې

 

له يو زړګي نه راوتلې دوې ټوټې پرتې دي

جدا له سترګو دوې د سرو اوښکو قطرې پرتې دي

 

ته وا چې دوې د شهيدانو جنازې پرتې دي

په سره کفن کې د ځيګر په وينو سرې پرتې دي

 

غواړي چې پورته فريادونه عرش ته ورسوي

د خدای په در کې په سجدو دوې پرښتې پرتې دي

 

چې د ارمان په اننګو کې يې ډېوې کړې بلې

د ژوند په کلي کې د هيلو هديرې پرتې دي

 

چېرته نغمه د کوم بلبل به وي خزان ځپلې

چې په ماتم يې د سرو ګلو غنچنې پرتې دي

 

په دې ډېوو ډېرې لمبې د بېلتانه شوې تېرې

د پتنګانو په وصال پسې ړندې پرتې دي

 

د خاموشۍ په سلو ژبو ژغبړاندې راته

نور په کې څه دي د خواږه وطن کيسې پرتې دي

 

د خوشالۍ ټکري ترې يووړل د هجران سيليو

د هيلو ناوې دي بربنډې بې پردې پرتې دي

 

خدای خبر ولې يې اسمان په زړه ماتم وروي

کله خېمې د مهاجر مراندې يې پرې پرتې دي

 

د جهان تږو پرې د عمر تندې ماتې کړلې

په خپله تږي دې خو تږو ته چينې پرتې دي

 

پير محمد «کاروان»

Show More

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Back to top button