دشمنان صلح و مردم افغانستان کیستند؟

 ابو صهیب حقانی
در نزدیک به تکمیل دو دهه اشغال کشور عزیز به دست امریکای جنایتکار، ناتو و ایادی اجیر همواره جملهٔ که از سوی وزارت به اصطلاح دفاع اداره‌ی کابل باربار شنیده شده و سخنگویان اَجرتی مجبور به تکرار آن بوده و به طبع رسانه‌های زرخرید و مفادپرست مکلف به نشر و اشاعهٔ آن در گوش و ذهن ملت داشته است این جمله بوده که همواره مبارزه به حق مجاهدین امارت اسلامی را تحت عناوین زشت یاد کرده و در جمله‌بندی از اصطلاحات عوام‌فریبی به کار برده که نفرت و بدبینی را نسبت به مجاهدین در افکار عامه گسترش دهد؛ شاید کم نشنیده باشید در طول سالهای اشغال هر عملیات و لو آنکه صد فیصد بر مواضع خاص اشغالگران انجام گرفته و اشغالگران نیز به تلفات خود اذعان کرده اداره‌ی کابل حسب عادت همیشگی خود مجاهدین را در چهار جمله بنام های دشمنان خاک، دشمنان صلح، دشمنان مردم افغانستان معرفی کرده و آنها را دشمنان آزادی، عزت و استقلال افغان‌ها به خوانش گرفتند حالانکه اصل قضیه کاملا معکوس و مجاهدین فرزندان صدیق و سر به کف اسلام، خاک و افغانستان عزیز خود بوده و برای عزت، کرامت و استقلال واقعی کشور خود مبارزه کرده و تا به دست آوردن عزت واقعی همچنان بر مبارزات خود تداوم بخشیده و می‌بخشند.
در طول این سالها آن دشمنِ بد عهد چه‌ها که به مجاهدین نگفت، چه دروغ‌ها و تهمت‌ها که نبست، چه بدگمانی‌ها و تشویش‌ها را که دامن نزد، مگر کدام حیله‌ و مکر در دنیا باقی ماند که دشمنان اصلی خاک و مردم افغانستان بر سر فرزندان صدیق کشور به کار نگرفته باشند ولی فایده و حاصلش چی شد هیچ، «و مکروا و مکرالله والله خیرالماکرین» جواب تمام حیله‌گری‌های شیطان صفتانه، مذبوحانه و بزدلانه‌ی دشمن را مجاهدین در عمل به ملت خود و دنیا نشان دادند و همگان مخصوصا آنها که طالبِ حق، اهل بصیرت، انصاف و خرد هستند بسیار واضح فرق دروغ و حقیقت را فهمیده و مدت‌هاست که بازارهای مکر دشمن کاملا کساد شده است.
در حالیکه خودشان در گرفتن امنیت شاهراه‌ها، معابر، سرک‌ها، مساجد، معابد، امکان غیر نظامی و غیره را ضعف داشتند و بعضا دست‌های پلید استخباراتی‌شان در انفجارات مرگ‌بار بسیار که به تلفات غیرنظامیان منجر می‌شد واضح و آشکارا بود؛ اما با آنهمه همه آنچه که در دید مردم بد جلوه می‌کرد و سبب تحریک افکار و احساسات عامه می‌شد به مجاهدین (طالبان) نسبت داده و وقیحانه کرده‌های زشت خویش را از طریق بلندگوهای رسانه‌ای خویش به پای مجاهدین ‌نوشتند؛ اما لله‌الحمد مجاهدین با استفاده از هر فرصت و هر چینل آزاد و رسمی، داخلی و خارجی کوشید تا به دنیا برساند که آنچه از وحشت و دهشت که در افغانستان بر مردم مظلوم رخ می‌دهد نه توسط مجاهدین که توسط خود ادارهٔ کابل انجام گرفته و می‌گیرد و دشمنان اصلی خاک و مردم افغانستان دقیقا همان‌هایی هستند که مدام جهت مقابل خود را با چنین الفاظ عوام‌فریبانه تبلیغ می‌کنند.
دور اگر نرویم در خلال مدت مباحث گفتگوها و دیالوگ سیاسی که در دو سه سال اخیر گرم گرفته و مجاهدین الحمدلله از طریق دفتر سیاسی خود در دوحهٔ قطر منار آزادی را بنا نموده‌اند اداره‌ی کابل وارخطاتر از هر وقت دگر نیش تبلیغات زهرآگین خود را به طرف مجاهدین تیزتر کرده و در جریان مذاکرات نفس‌گیر مذاکرات امریکا و مجاهدین بارها در ذهن مردم شکوک و شبهات ایجاد کرده و می‌کند بعد از کامیابی مذاکرات در دهم حوت سال ۱۳۹۸ که روند صلح وارد فاز جدی شد و مراحل عملی آن پروسه نزدیک به اجراء بود اداره‌ٔ کابل مخالفت‌های علنی خود را در عناوین مختلف تشدید بخشید، بخاطر اختلال روند صلح، دست به چنان پلان‌های شومی زد که حتی اشغالگران از اجرای آنها در کشور ما تاسف می‌خورد، در مواد پیمان‌نامه ایجاد مزاحمت کرده ومغرضانه توطئه چید و پروپاگند کرد، به چنان خزعبلات و اراجیف تبلیغاتی روی آورد که انسان از ذکر نام آنها شرمنده می‌شود؛ در حالیکه جامعهٔ جهانی، کشورهای منطقه، و حتی اشغالگران در راس آنها امریکا آمادهٔ فرار از افغانستان شده و بر پروسهٔ صلح و مذاکرات بین‌الافغانی تاکید ورزیده و مجاهدین لله الحمد از هر جهت اعلان آمادگی کرده و تیم‌ مذاکراتی آنها آمادهٔ به سرانجام رساندن گفتگوهای ذات‌البینی هستند؛ اما اداره‌ی کابل که تشنهٔ چند صباح قدرت بیشتر بوده و باکی به خون و مال مردم نداشته و پروایی به کُشت و کشتار روزانه در کشور از خود نشان نمی‌دهد هر روز بهانهٔ نو تراشیده و در راه صلح سنگ‌اندازی می‌کند و ظاهرا هیچگونه تعاملی از خود نشان نمی‌دهد و این دقیقا یعنی اینکه دشمنان اصلی صلح و مردم افغانستان در واقع کی‌ها هستند بله همان‌هایی‌ که سالهاست از طریق میدیای داخل و خارج جار می‌زنند و با چشم سفیدی طالب و یا مجاهد را دشمن ملت و خاک افغانستان معرفی می‌کنند.
دیر نیست تمام مردم عزیز کشور به چشم خود فرزندان اصیل خاک را از نزدیک مشاهده کرده و بهتر دریابند که مجاهدین تا چه حد تشنهٔ صلح و نجات کشور عزیز خود بوده و هستند.
به امید تحقق روزهای خوش سرزمین زیبا و عزیز ما.