تلاش نظام کنونی برای آبادی افغانستان

در بیست سال رژیم جمهوریت با وجود سرازیرشدن دنیای پول و امکانات، افغانستان آباد نشد و زیربناهای کشور از ساخت‌وساز و آبادی باز ماند.
میلیاردها دالر و امکاناتِ سرسام‌آوری که در بیست اشغال سرازیر شدند اگر حالا در افغانستان داده شود، بدون شک افغانستان به بهشت روی زمین مبدل می‌گردد و مردم افغانستان به رفاه و آسایش بهتری می‌رسند و به ترقی و تعالی نایل می‌شوند.
اما متاسفانه خصومت جهان کفر با اسلام و مسلمین باعث شده که جهان و کشورها امروز افغانستان اسلامی را از چشم بیندازند و نظام کاملا اسلامی را حمایت چندانی نکنند و به رسمیت نشناسند.
با این همه خصومت و دشمنی که جهان و کشورها با افغانستان می‌ورزند، بازهم امروز کارهای بزرگی در سراسر افغانستان جریان دارد و در عرصه‌ی بازسازی، افغانستان پیشگام‌تر از هر زمان دیگری است.
کار کانال قوش‌تیپه، استخراج نفت قشقری، استخراج و کنترول زمرد پنجشیر، بازسازی و ترمیم سالنگ، بازسازی سرک کابل ـ قندهار ـ هرات، و ترمیم سرک قندهار ـ ارزگان، ساخت‌وساز سرک میمنه‌ ـ بادغیس الی هرات، کار سرک کوتل خیرخانه‌ی کابل، آغاز کار سرک واخان بدخشان، کار در خروار لوگر و ده‌ها مورد دیگری، همه گواهی میدهند که افغانستان، بیشتر از هرزمان دیگری در شرف آبادشدن است و به زود‌ی به سهولت‌های بیشتری، دست خواهد یافت.
اما متاسفانه که در جریان بیست سال جمهوریت؛ پول و امکانات بی‌حساب، حیف‌ومیل شد و مورد استفاده‌ی بهره‌جویان حرفوی قرار گرفت و همه در راه عیش‌ونوش جنگ‌سالاران و فرمانده‌هانی به مصرف رسید که اکنون در قصرهای شیک و بلورین ترکیه، دوبی و جهان غرب زندگی می‌کنند و غصه و غمی از مردم و ملت رنجدیده افغانستان را در سینه ندارند و خوش‌گذرانی خود و فرزندان شان را غنیمت بزرگ در جهان می‌دانند
ورنه با همان دالر و امکانات، کشور به درستی به نعمت آبادی می‌رسید و زیربنا و سربنای این کشور به وجه احسنش ساخته می‌شد.
دردا و دریغا که امریکای اشغالگر و متجاوز با کسانی همدست شد که هم افغانستان را بلعیدند و هم پول و امکانات امریکا را به یغما و چپاول بردند و اکنون در کشورها و بانگ‌های خارجی ازآن استفاده می‌کنند.
اگرچه امریکا بعد از بیست سال به باد دادن دالر و امکانات، فهمید که اشتباه بزرگی را مرتکب شده است. اما، فایده یی نداشت و اشک ندامت و پیشمانی‌اش هم سودی نمی‌بخشید.
امریکا چون اساساً با روح اسلام در تقابل و تضاد است، حالا دروازه‌ی تمام امکانات را به روی نظام کنونی بسته است و چیزهای اندکی را که کمک می‌کند آن هم مشروط و مقید می‌باشد.
اما خوب است که نظام اسلامی ما در مقابل، با قاطعیت ایستادگی می‌کند و نمی‌گذارد که شرط‌ها و خواست‌های سیاه و اهداف شوم امریکا و متجاوزان، بار دیگر در افغانستان پیاده شوند و تحقق یابند.
خواست مردم و ملت افغانستان این است که امریکا و جهان باید امارت اسلامی را به رسمیت بشناسند و پول منجمدشده‌ی این کشور را رها کنند و به خواست ملت ارج و احترام بگذارند.
اگرچه ملت افغانستان، امریکا را به درستی شناخته اند و از عملکرد خشونت‌بار و خصمانه‌ی آن در بیست اشغال، خاطرات خوشی ندارند و از کارکرد دیگر کشورها در افغانستان نیز حظ و لذت نبرده اند و تجربه‌ی شیرین ندارند.
اما در عالم اسباب، باز هم امیدوارند که جهان و کشورها همکار شان باشند و در عرصه‌ی کارهای اقتصادی، آبادی و شکوفایی، بعد ازاین بدون غرض و طمع در کنار مردم افغانستان قرار بگیرند و از حمایت شان مردم افغانستان را مسفید سازند.
نوشته: احمدشاه ابدالی