هاوانی که فاجعه آفرید، نه اول بود ونه آخر
صبح روز جمعه در منطقه وتری ولسوالی سیداباد ولایت میدان وردک وقتی که مردم عام مصروف زندگی روزمره شان بودند ناگهان یک گلولۀ هاوان در میان مردم جمع شده در یک مسجد اصابت کرد و در ظرف چند ثانیه میوۀ زندگی چهارده تن از بزرگان و نونهالان را گرفت.
مردم محل به رسانه هاگفتند که بزرگان قومی این منطقه غرض مشوره و مفاهمه جمع شده بودند تا در پیوند با شلیک هاوان های بی خریطۀ حکومتی که روز و شب بر خانه های مردم بی دفاع فیر میشوند در میان خود مشوره نمایند و شکایات مردم محل به مقامات حکومت عرض نمایند، اما ناگهان گلولۀ هاوان که از قرارگاه نزدیک اردوی ملی فیر شده بود در میان ایشان اصابت کرد که در نتیجه علاوه به تخریب مسجد چهارده تن از مردم محل بشمول دوتن کودکان خوردسال بشهادت رسیدند و هفت تن دیگر شدیدا مجروح گردیدند.
اهلیان قریۀ وتری میگویند که در حین اصابت گلولۀ در منطقۀ متذکره نه کدام جنگ و یا حادثۀ امنیتی رخ داده بود ونه هم هیچ بهانۀ برای انداخت هاوان وجود داشت لذا نمی فهمند که غرض اردوی حکومتی از این فیرهای بی هدف گاه بیگاه بالاخره چه هست؟
حادثه غم انگیز سیداباد یگانه حادثۀ ازین نوع نیست ، بلکه حقیقت تلخ تر این است که همینگونه حوادث روزانه در دور وبر افغانستان در مناطق دورست جریان دارند که اکثریت مطلق ایشان به پوشش رسانه ای راه نمی یابند.
حادثۀ سیداباد در جایی بوقوع پیوسته که بزرگترین شاهراه یا سرک حلقوی افغانستان از جوار این منطقه میگذرد و مردم محل بعد از وقوع حادثه اجساد قربانانیان به شاهراه کابل – قندهار انتقال دادند تا به عابرین این راه جنایت نیروهای حکومتی به اثبات برسانندکه در نتیجۀ این اقدام مردم محل رسانه ها ومقامات حکومتی نتواستند مثل دیگر حوادث المناک فاجعۀ امروزی از انظار عامه مخفی نگه دارند.
حقیقت این است که در تمام مناطق دوردست و خارج از شهرهای افغانستان جایی که اردو،پولیس ویا اربکی های حکومتی قرارگاه و یا پوسته دارند مردمان محل روزانه از جهت فیرهای بی خریطۀ و بی هدف نیروهای دولتی قربانی میدهند، نیروهای دولتی هرگاه که با تهاجم طالبان مواجه میشوند و یا هم در میدان نبرد تلفات می بینند انتقام خود را از مردمان محل میگیرند و خانه های مردم بی دفاع زیر گلوله باران سلاح های ثقیله و خفیفه می گیرند که درین زمینه هاوان متوسط اسلحه ای است که نسبت بدیگر سلاح ها بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد.
یک گلولۀ عادی هاوان های که در درست نیروهای اردو قراردارند حین انفجار میتواند زیاده از چهل نفر کشته و یا زخمی سازند زیراکه این سلاح اصولا برای تخریب و از بین بردن پرسونل ویا قوای بشری طراحی شده و هر مرمی شان حین اصابت به دهها پرزه تبدیل میگردد.
قبل ازین در مناطق مختلف کشور مثل هلمند،غزنی،پکتیا، لوگر،قندز و دیگر مناطق مختلف فیرهای هاوان نیروهای اردو حوادث بسا غم انگیز و المناک در پی داشته است،سال گذشته درسنگین هلمند هاوان اردو بمراسم عروسی اصابت کرد که در نتیجۀ اش علاوه به عروس و داماد دهها شرکت کنندگان دیگر مراسم اعم از زن و کودک نیز بشهادت رسیدند.
نظر به همین حقائق میتوان گفت که فاجعۀ سیداباددر نوع خود نه اول است و نه هم آخر که از دست عساکر بی جلب حکومتی رخ میدهد این گونه حوادث روزانه بوقوع می پیوندد که یگانه راه حل شان خلع سلاح نیروهای حکومتی از سلاح های ثقیله و یا سلاح های هست که بیشترین ظرفیت کشتار جمعی را دارند.
برای رسیدن به این مامول به یک حرکت فراگیر مردمی ضرورت است تا فریاد مردم جنگ زده کشور را به زمامداران حکومتی برساند و از جان ها و مال های مردم رنجدیده محافظت نماید.