خنده های پر از درد فلسطینی ها
ملت مسلمان و قهرمان فلسطین و غزه، سالیان سال است که زیر بمب‌های سنگین و راکت‌های آتشین و ویرانگر اسرائیل غاصب، جان به جان‌آفرین می‌سپارند و با کمال افتخار جام شهادت می‌نوشند.
این ملت بزرگ به حدی از نعمت رنگین شجاعت و شهامت برخوردار استند که شهادت را با خنده استقبال می‌کنند و با پیکر پر از زخم و خون‌آلود؛ خنده‌های امید و پیروزی در لبان شان جاری است.
این ملت قهرمان و راسخ؛ پاسخ تمام دردها و زخم‌ها را با خنده می‌دهند و جنایات اسرائیل خون‌خوار را در حالی که زخم های خونین و عمیقی در تن دارند با تبسم پر از اسرار جواب می‌گویند.
به تمام جهان و جهانیان روشن است که ملت فلسطین چقدر درد دارند و در این ایام، چه روز و روزگاری را سپری می‌کنند.
اما این ملت قهرمان میدانند که جز ذات پروردگار، کسی درد آنان را مداوا نمی‌کند، مرهمی نمی‌گذارد و در غم شان هم عملاٌ شریک نیست.
بنابراین توکل شان را به ذات رب العزت کرده اند و از هیچ کسی توقعِ کمک و مدد هم ندارند.
از همین لحاظ، باوجود جاری شدن خون از پیکر نازنین شان، خنده می‌زنند و تن به ناله، گریه و فریاد نمی‌دهند.
فلسطینی‌ها را مادران شان با شیر غیرت پرورش داده و پدران شان، آنان را در کانون شجاعت و نشیمنگاه شهامت تربیت کرده اند.
آنان، خنده‌ی امید و پیروزی را قبل از فتح سر می‌دهند و در انتظار فردای روشن و آینده‌ی بهتر استند.
این فردای روشن و آینده‌ی بهتر زود است که به سراغ ملت قهرمان فلسطین بیاید و فتح و پیروزی و لطف خدای بزرگ؛ آنان را مانند ملت مجاهد و قهرمان افغانستان درآغوش بکشد.
واضح است؛ هر ملتی که به ذلتِ اسارت تن ندهد، حتماً به کامیابی و موفقیت دست می‌یابد و روزی می‌رسد که فتح و پیروزی، و آزادی و استقلال شان را جشن بگیرند.
ما امیدواریم که خداوند کریم روزهایی را برساند که مجاهدین فلسطین؛ آزادی بیت المقدس و سرزمین‌های اشغال‌شده را جشن بگیرند و از فتح و پیروزی شان تجلیل و گرامیداشت به عمل آورند.
اما، جهان و خصوصاً کشورهای اسلامی و امت مسلمه، آن‌گاه خجالت‌زده خواهند بود و با گردن بلند به سوی ملت مجاهد و قهرمان فلسطین دیده نخواهند توانست.
هنوز زود است که امت اسلامی، بیدار شوند، آستین برزنند و راه‌های نجات ملت مظلوم فلسطین و جلوگیری غول جنایت ❪اسرائیل❫ را جستجو کنند.
در غیر آن، فردا همه ملامت و خجالت‌زده در پیشگاه خدا و در پیشگاه ملت باشرف و مجاهد فلسطین خواهیم بود.