علامات قبولیت رمضان(۱۰)

محمد یحیی مجددی

چطور رمضان راخشنود سازیم؟(قسمت ۱۰)

خیلی از ما عملی را انجام می دهد و نتایج آنرا مهم نمیداند، عبادات را انجام میدهد، روزه می گیرد، نماز میخواند، زکات می دهد اما برایش مهم نیست که این اعمال مورد پذیرش الله سبحانه و تعالی قرار می گیرد یا خیر؟

مگر این مسئله خیلی مهم است و انسان باید نگران قبولی و پذیرش اعمال خویش باشد ورنه این همه تکالیف و زحمات به هدر می رود. همین سبب است که بعضی از سلف صالح در روز عید خیلی نگران و غمگین می بودند وقتی پرسیده میشدند که سبب این غمگینی در روز خوشی چیست؟ جواب می دادند که ما بندگان الله تعالی هستیم، به ادای عبادات امر شدیم و ما نیز به آن عمل کردیم اما نمی دانیم که پذیرفته شد یا نه؟

علی رضی الله عنه می فرمودند: “به قلت و کمی عمل تان اهتمام نکنید بلکه به قبولیت آن اهتمام کرده و نگران باشید” آیا نشنیده اید که الله تعالی می فرماید: (إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ اللّهُ مِنَ الْمُتَّقِينَ) «جز این نیست که الله تعالی از پرهیزگاران می پذیرد».

علما میگویند که یکی از علایم پذیرش اعمال اینست که انسان بعد از انجام دادن عمل نیک به عمل نیک دیگر می پردازد. علامه ابن رجب رحمه الله می فرماید: علامهء قبولیت عمل انسان اینست که متصل به آن انسان عمل نیک دیگری را انجام دهد، و علامه رد و نه پذیرفتن آن اینست که انسان بعد از عمل نیک مرتکب عمل بدی شود، زیرا که اعمال نیک گناهان مرتکب شده قبل از خود را نیز محو می کنند پس بهترین عمل نیک آنست که بعد از گناه انجام یابد و باعث از بین رفتن گناه نیز گردد و بدترین عمل بد آنست که بعد از عمل نیک انجام گیرد و ثواب و اجر عمل نیک را نیز ضایع کند.

پس هرگاه انسان بعد از ادای عبادات توفیق عمل نیک دیگری را یافت بداند که عمل وی ان شاء الله مورد پذیرش الله سبحانه و تعالی قرار گرفته است و بر عکس اگر بعد از عمل نیک مرتکب گناه و معصیتی شد بداند که العیاذ بالله عبادتش از جانب خداوند متعال رد گردیده است.

علامه دیگر پذیرش عمل نیک اینست که الله تعالی در دل انسان محبت طاعت و نیکویی و کراهیت معصیت و گناه را جابجا می کند.

و در پهلوی آن الله تعالی وقتی عمل انسان را می پذیرد وی را توفیق انجام عمل نیکو و اجتناب از معصیت و گناه را می دهد. چنانچه الله تعالی می فرماید: (فَأَمَّا مَن أَعْطَى وَاتَّقَى * وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى * وَأَمَّا مَن بَخِلَ وَاسْتَغْنَى * وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى * فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى) «پس آنکه (در راه الله تعالی) داد و پرهیزگاری کرد، و (سخنان) نیک را تصدیق کرد، پس ما برای اعمال نیک را برای او آسان می گردانیم. و اما کسیکه بخل ورزید و بی نیازی طلبید، و نیکویی را تکذیب کرد، پس اورا بسوی دشواری سوق می دهیم».

پس علامات پذیرفته شدن روزه اینست که انسان بعد از رمضان به طاعات و عبادات همیشگی داشته باشد. قرآن کریم و نماز، صدقه و معاملهء نیکو و انجام عبادت را جز زندگی خود گردانیده باشد و از جانب دیگر از غیبت، سخن چینی، دروغ، بد اخلاقی و منهیات دیگر اجتناب ورزد.

وقتی روزه قبول شود آثار طاعات و پذیرش روزه بر انسان ظاهر می گردد، انسان خود بخود بسوی طاعات می رود و از فحشاء و منکرات اجتناب می ورزد، در تعامل خود با دیگران از اخلاق نیکو کار می گیرد.

پس بیایید بسوی قبولیت بشتابیم، رمضان را با شش روزه شوال متابعت کنیم، از منکرات و فحشاء در روزهای بعدی بخصوص در روزهای عید اجتناب ورزیم، صدق، راستی و اخلاق نیکو را جزء جدا ناشدنی زندگی خود گردانیم تا باشد الله تعالی ما را توفیق نیکویی داده، طاعات را در دل ما محبوب و معاصی را مکروه گرداند.

والله ولي التوفیق،،،