روایتی از جنگ امریکا: قاتل 250 انسان بی گناه جایزه می گیرد! 

نویسنده: احمد صدیق احمدی

  انسان در تحیر می ماند، زمانی که کابوس وحشت را از مردمی می بیند و می شنود که خود را اهل قدرت مندترین و مدرن ترین کشور جهان بر می شمارند.

ابتدائی ماجرا، بر می گردد به سال 2013 که “کریس کایل” یک افسرنیروی دریائی امریکا، ادعا کرده بود که وی در چهار دوره ی ماموریت اش در طی سال های 2003-2009 در جنگ عراق، به تنهائی تعداد 250 مسلمان عراقی را تیرباران کرده است. در آن زمان وزارت دفاع امریکا به طور رسمی کشته شدن 160 نفر را به دست این افسر نظامی تائید کرده بود؛ اما بنابر گزارش روزنامه انگلیسی دیلی میل، “کریس کایل” شخصاً و به طور تک تک، تمام کشته هایش را 250 نفر بر می شمارد.1

بنابر ارزیابی نیروهای نظامی امریکا در آن زمان، عراقی ها “کریس کایل” را “شیطان الرُمادی” لقب داده بودند؛ زیرا وی نسبت به قتل عراقی ها دست باز داشت و آنها را بی باکانه قتل عام می کرد.

همچنان، گزارش روزنامه انگلیسی دیلی میل، می افزاید: کریس کایل، عراقی ها را تحت عنوان گروه های وحشی به قتل می رسانید و به خاطر این قتل عام، هیچ نوع ناراحتی را به خود راه نمی داد؛ برعکس ناراحتی وی زمانی ظاهر می گردید که برخی از همسنگرانش را در جنگ از دست می داد.

کریس کایل بدین باور بود که با قتل مسلمانان عراقی، می تواند نیروهای امریکائی را از خطر مرگ در امان داشته باشد. وی بعد از چهار دوره خدمت در اشغال عراق، در سال 2011 بعد از بازگشت، تمام خاطرات خود را در کتابی تحت عنوان “تک تیر انداز امریکائی” یا (American Sniper) نوشت، و به شرح ماجرای وحشتناک خود در عراق پرداخت. چنانچه وی در کتابش این گونه استدلال می کند: “وحشی و شیطان نفرت انگیز. این چیزی بود که ما در عراق با آن می جنگیدیم.”2

سرانجام این قاتل انسان های بی گناه، در سال 2013 در ایالت تگزاس امریکا توسط دوستش که از تکلیف روانی در جنگ رنج می برد، به قتل رسد.

با این همه، ماجرا خاتمه نمی یابد، یک سال بعد از مرگ این سرباز، در سال 2014 کمپنی امریکائی “برادران وارنر” فلمی را با اقتباس از کتاب خاطرات کریس کایل، به عنوان “قهرمان تک تیر انداز امریکا”، صحنه سازی نمودند. داستان فلم به روایت از کشتار کریس کایل، در جنگ عراق با صحنه سازی بردلی کوپر، می پردازد که مصارف مجموعی آن بالغ بر 59 میلیون دالر بود. این فلم، ماه گذشته (2015.01.06) در امریکا به عنوان بهترین فلم سال کاندید جایزه اسکار(Oscar)، جایزه ی که هر ساله توسط اکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک(AMPAS) امریکا، به بهترین آثار سینما هداء می شود، گردید.

فلم “تک تیر انداز امریکائی” با صحنه سازی های نظامی از جنگ عراق، کریس کایل، قاتل مسلمانان عراقی را به عنوان یکی از افسران قهرمان در دفاع از ارزش های امریکائی به نمایش می گذارد. برعلاوه، این فلم با صحنه سازی های تخیلی این افسر نظامی امریکا را به عنوان شخصت الگو برای نسل جوان جهت تشویق هرچه بیشتر آنها به جنگ علیه مسلمانان معرفی می دارد، تا نسل جوان امریکا با شناخت دشمن اصلی شان؛ یعنی اعراب و مسلمانان، عضو نیروی های نظامی امریکا شده و با این بهانه در اشغال کشورهای جهان سهیم شوند.

داستان فلم در ابتدا با صدای أذان (الله اکبر) شروع می شود. صدای أذان در فلم های امریکائی به مثابه نواختن ناقوس جنگ است، به این معنی که رسانه های غربی صدای أذان را طوری به شهروندان خود جلوه داده اند، گویا اینکه وقتی بیننده‎ها صدای أذان را می شنوند باید در انتظار کشتار و وحشت باشند. به تعقب آن فلم به آغاز زندگی کریس کایل می پردازد که چه گونه بعد از شناخت دشمن(مسلمانان) وارد خدمت در نیروی نظامی امریکا می گردد. بعد از آن تأثیر پذیری کریس کایل را، از آموزه های پدرش به نمایش می گذارد که وی مردم جهان را این گونه دسته بندی می کند: « تمام مردم دنیا به سه دسته تقسیم شده اند: گوسفندان، گرگ های وحشی و سگ گلَه. مردم امریکا گوسفندان بی آزار و ضعیفی اند که توسط گرگ های وحشی(مسلمانان) مورد حمله قرار می گیرند و باید توسط دولت و نیروی های نظامی امریکا که سگ گله یا همان ناجی قهرمان است نجات داده شوند».3

در اصل، فلم “تک تیر انداز امریکائی” به انگیزه پیروز جلوه دادن امریکا در جنگ بازنده ی عراق طرح شده است؛ ولی در پهلوی این توجیه، اعراب و مسلمانان را به عنوان دشمنان واقعی مردم امریکا به معرفی گرفته است؛ گویا امریکا می باید به چنین جنگی می پرداخت. بعد از مشاهده این فلم، تمام بیننده ها به خصوص امریکائیانی که آن را تماشا کرده اند، علیه اعراب و مسلمانان دست به خشونت های زیادی زده اند.

چنانچه بعد از اکران این فلم، کمیته عربی-امریکائی مقابله با تبعیض(ADC)، در نامه ای عنوانی سازنده گان آن چنین نگاشته است: «بیشتر تهدیدهای خشونت آمیزی که در چند روز اخیر دیده ایم، نتیجه چهره ای است که از اعراب و مسلمانان در این فلم به تصویر کشیده شده است. صدها پیام تهدید آمیز با هدف عرب ها و مسلمانان امریکائی از سوی بینندگان فلم در شبکه های اجتماعی از جمله فیسبوک و توئیتر دریافت شده است.» روزنامه گاردین به نقل از یک پیام درشبکه اجتماعی توئیتر می نویسد:«این فیلم، واقعاً عرب ها را، همان های اند که به تصویر کشیده است و ما باید آنها را نابود سازیم.»

این روایت بخش کوچکی از جنایات بزرگ امریکا در گوشه ای از جهان(عراق) بود که بنابر اعتراف یکی از افسران نظامی امریکا برملا شده است. اما نکته جالب اینست که دولت امریکا و کمپنی های فلم سازی آن، به جای سزا و سرپوش گذاشتن به این وحشیگری افسر نظامی شان، عملکرد او را به عنوان الگو و سرمشق ملت امریکا تبلیغ نموده و حتی برای صحنه سازی های آثار به جا مانده ی آن، بزرگترین جایزه را اهداء می نمایند!

با توجه به این و بنابر تخمین برخی از نهادها، تمام نیروی های نظامی امریکا که در جنگ 9 ساله عراق سهم داشتند تقریباً به 150هزار نفر می رسید. علاوه براین، تعداد 46 هزار نیروی نظامی انگلیسی نیز در این جنگ حضور فعال داشتند. در صورتی که تمام نیروهای را که در ابتدای اشغال عراق سهیم بودند 150هزار تن برشماریم و اوسط کشتار هر یک از نیروی نظامی امریکائی و انگلیسی را بنابر قتل 250 تن عراقی توسط یک شخص، طور اوسط 150 نفر تخمین کنیم، تمام کشته شده گان عراقی بالغ بر دونیم میلیون نفر می رسد. تخمینی که شاید تعداد تلفات بیشتر از این بوده باشد که این رقم هیچ گاهی در رسانه ها برای جهانیان این گونه به نمایش گذاشته نشد؛ بل هرگاه که سخن از کشتار عراقی ها توسط نیروهای امریکائی و انگلیسی به میان می آید، معمولاَ تعداد مجموعی کشته شده گان را یک میلیون نفرمی شمارند که این خود یک رقم غیر واقعی از آنچه در عراق صورت گرفته را نشان می دهد.

با این وصف، این تنها نظامیان امریکائی نیستند که به بهانه جنگ علیه تروریزم همه روزه به اشغال کشورها و قتل مردم آن می پردازند؛ بلکه در عقب این‎ همه، رسانه‎ها و کمپنی های بزرگ تولیدی حضور دارند که معرکه های بازنده امریکا را در نمایشاتی به عنوان برگ برنده و وحشیگری های نظامیان آدمکش، آن را به عنوان قهرمانان جهان به معرفی می گیرند!