فرصتی برای تجدید عهد و پیمان(قسمت۱۵)

ماه مبارک رمضان یک دورهء ایمانی برای روزه داران بود، در جریان این ماه روزه داران روزها را در روزه و شب ها را در نماز و عبادات سپری کردند. الله تعالی ایشان را توفیق داد تا این عبادات را بجا بیاورند و آنان را با نعمت های بیشمار خود نوازید. “وَإِنْ تَعُدُّوا نِعْمَةَ اللَّهِ لَا تُحْصُوهَا” «و اگر بخواهید نعمت های الله تعالی را بشمارید، نمیتوانید آنرا بشمارید».

پس باید انسان شکر و سپاس این نعمت ها را بجا بیاورد زیرا بسیار کسانی هستند که رمضان را به عبث سپری کردند و توفیق انجام اعمال نیک را نیافتند. بجا آوردن شکر نعمت ها و سپاسگذاری از آن باعث افزایش این نعمت ها نیز می شود. الله تعالی می فرماید: “لَئِن شَكَرْتُمْ لأَزِيدَنَّكُمْ” «اگر شکر کنید بشما افزایش می دهم».

یکی از انواع شکر و سپاس این توفیق تعهد به تغییر مثبت در روند زندگی انسان است که باید بعد از رمضان آن مسیر را اختیار کند. و تغییر بدون سعی و تلاش انسان ممکن نیست، الله تعالی می فرماید: “إِنَّ اللَّهَ لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ” «هر آئینه الله تعالی حالت هیچ قومی را تغییر نمی دهد تا وقتی که آنان در خود تغییر نیاورند».

مگر باید دانست که الله تعالی به این تغییر ضرورت ندارد بلکه انسان خود به آن ضرورت دارد تا به این وسیله زندگی ابدی خودرا که بعد از این زندگی موقت می آید بهتر بگرداند. در حدیث قدسی می آید که الله تعالی می فرماید: ” يا عبادي لو أنَّ أوَّلَكم وآخرَكم وإنسَكم وجنَّكم كانوا على أفجَرِ قلبِ رجلٍ واحدٍ منْكم ما نقصَ ذلِكَ مِن مُلْكي شيئًا ولو كانوا على أتقَى قلبِ رجُلٍ واحدٍ منكُم ما زادَ ذلِكَ في مُلْكي شيئًا ولو قاموا في صعيدٍ واحدٍ فسألوني فأعطيتُ كلَّ واحدٍ مسألتَهُ ما نقصَ ذلِكَ مِمَّا عندي شيئًا”، «بندگانم! اگر اولین و آخرین شما، انسان و جن شما، در قلب یک فاجرترین مرد باشند آن در ملک من هیچ کمی نمی آورد، و اگر در متقی ترین قلب یک مرد شما باشند، این در ملک من هیچ افزایشی نمی آورد، و اگر همه در یکجا ایستاده شده و از من بخواهند و هر یک را آنچه می خواهد بدهم، در آنچه نزد من است هیچ کمی نمی آید».

در پهلوی این همه انسان باید بداند که وقتی از پشت آدم علیه السلام خلق گردید یک عهد و پیمانی را با الله تعالی بست. الله تعالی می فرماید: “وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِي آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ ۖ قَالُوا بَلَىٰ” «هنگامی که پروردگارت از پشت های فرزندان آدم، ذریهء آنان را برگرفت، و ایشان را بر خودشان گواه ساخت (وفرمود) آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: بلی هستی».

پس انسان مکلف است تا این عهد و پیمان را همیشه به یاد داشته باشد و به یاد داشتن آن تنها این نیست که پروردگاری الله تعالی را بپذیرد بلکه اوامر و نواهی پروردگار را نیز بجا آورد. در روایات صحیح می آید که در روز قیامت به جهنمی ها گفته می شود که آیا آنچه تو در دنیا داشتی در مقابل این عذاب فدیه می دادی تا از این عذاب نجات یابی، میگوید بلی، پس الله تعالی می فرماید: “دروغ گفتی، من از تو آسان تر از آنرا خواستم، وقتی از پشت آدم خلق شدی از تو عهد گرفتم که برای من شریک نگیر مگر تو شریک گرفتی”.

باید دانست که انسان احیانا مرتکب شرک می شود بدون آنکه بداند، لهذا نباید به خود بالید و گمان کرد که من هیچگاه به الله تعالی شریک نمی آورم و این موضوع خیلی مهم است اما اینجا جای بحث آن نیست.

پس بیایید با استفاده از این فرصت با الله تعالی عهد و پیمان ببندیم که:

1- چنانچه در ماه مبارک رمضان به عبادات و تقرب بسوی او تعالی سعی و تلاش کردیم، این سلسله را تا حد توان خویش ادامه می دهیم.

2- برای تغییر مثبت در زندگی خویش کوشا می باشیم و تلاش می کنیم که بعد از رمضان ما بهتر از قبل از رمضان ما باشد.

3- تلاش می کنیم که در عبادات خود افزایش تدریجی بیاوریم، علاوه بر فرائض بسوی نوافل توجه کنیم، و به آنچه از نوافل که قبلا انجام می دادیم اکتفا نمی کنیم.

4- از غیبت جلوگیری می کنیم و دیگران را نیز متوجه می سازیم.

5- با مردم رویه و سلوک نیک داشته می باشیم و با اقربای خویش صلهء رحمی می کنیم.

6- همیشه از ترحم و بردباری در مقابل دیگران کار می گیریم و از اشتباهات دیگران در گذر می شویم و اشتباهاتی را که در حق ما انجام گرفته است عفو می نماییم.

7- در تربیهء اولاد و خانواده خویش کوشا می باشیم و به این بهانه که اکنون اولاد ما جوان هستند آنان را بدون اشراف و سرپرستی رها نمی کنیم. زیرا ما مسئولیت افعال و اقوال آنانرا نیز داریم.

8- کوشش می کنیم تا خود و خانوادهء خودرا از بدعات، خرافات و رسم و رواج های مخالف با دین و مذهب به تدریج نجات دهیم.

9- برای خشنودی الله تعالی کوشا می باشیم و خشنودی او تعالی را بر خشنودی مردم ترجیح می دهیم اگرچه مردم با این منهج ما خشمگین هم شوند به خشمگینی شان هیچ توجه نمی کنیم.

و برای امتثال به این امور ضرورت مبرم به توفیق الهی داریم و بدون آن ممکن نیست این اهداف را بدست بیاوریم، لهذا در لحظات متباقی ماه مبارک رمضان دست نیایش بالا کرده و از الله تعالی توفیق عمل نیکو بشمول آنچه در تعهد خویش داریم را استدعا کنیم تا بدینوسیله بتوانیم تغییر مثبتی در زندگی خود آوریم.