یوه ريښتینې کیسه :
حمدالله فطرت
ﻳﻮ ﻋﺎﻟﻢ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﻳﺎﺩاښتونو ﮐﻲ ﮐﺎږﻱ، ﻭﺍﻳﻲ ﭘﻪ ﻣﺼﺮ ﮐﻲ ﺩﺍﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﭘﺨﻮﺍﻧﻲ ﺳﻔﻴﺮ ﮐﻴﺴﻪ ﺭﺍﺗﻪ ﮐﻮﻟﻪ ﭼﻲ،ﻳﻮ ځل د ﻳﻮ ﺑﻴړﻧﻲ ﮐﺎﺭ ﻟﭙﺎﺭﻩ ﺭﻭﺳﻴﯥ ﺗﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﻭﻡ ، ﻣﻴﺮﻣﻨﯥ ﻣﯥ ﻟﻪ ﺩﯤ ﻭﻳﺮﯤ ﭼﻲ ګوﻧﺪﯤ ﮐﻔﺮﻱ ﻣﻠﮏ ﺗﻪ ﺭﻭﺍﻥ ﻳﻢ ﺍﻭ هلته ﺑﻪ ﺣﻼﻝ ﺧﻮﺍړﻩ ﻧﻪ ﻣﻮﻧﺪﻝ ﮐﻴږﻱ، ﭘﻪ ﮐﻮﺭ ﮐﻲ ﺩﻭﻩ ﭼﺮګﺍﻥ ﭘﺎﺧﻪ ﮐړل ﺍﻭ ﺭﺍ ﻳﻲ ﮐړﻝ، ﺳﻔﻴﺮ ﻭﺍﻳﻲ ﮐﻠﻪ ﭼﻲ ﺗﺎﺷﮑﻨﺪ ﺗﻪ ﻭﺭﺳﻴﺪﻡ ﻳو ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ ﻣﺸﺮ ﺩﻋﻮﺕ ﮐړﻡ، ﻣﺎ ﻟﻪ ځﺍﻥ ﺳﺮﻩ ﻭﭘﺘﻴﻠﻪ ﭼﻲ ﭼﺮګﺍﻥ ﻫﻢ د ﺩﯤ ﻣﺸﺮ ﮐﺮﻩ ﻭﺭﻭړﻡ.
ﭼﻲ ﭘﺮ ﻻﺭ ﻧﺎ څﺍﭘﻪ ﻳﻮﻩ ﺑﻴﻮﺯﻟﻪ ﻣﺴﻠﻣﺎﻧﻪ ښځه ﭘﻪ ﻣﺨﻪ ﺭﺍﻏﻠﻪ، ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻥ ﻳﯥ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺷﺎ ﮐړﻱ ﺩﻱ ﺍﻭ ﻟﻪ ﻟﻮږﯤ څﺧﻪ ﻳﯥ د څﺭﻣﻨﯽ ﺭﻧګ ﺧړ ﺍﻭښﺗﯽﺩﻩ، ﺯړﻩ ﻣﯥ ﻭﺭﺑﺎﻧﺪﻱ ﻭﺳﻭځﻳﺪﯼ، ﺧﭙﻞ ﻫﻤﺪﻏﻪ ﭘﺎﺧﻪ ﮐړﻱ ﭼﺮګﺍﻥ ﻣﻲ ﺩﻏﯥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯥ ﮐﻮﻧډﯤ ﺗﻪ ﻭﺭﮐړﻝ ﺗﺮ څﻭ ﺩﺍ ﺍﻭ ﺑﭽﻴﺎﻥ ﻳﯥ ﺩﻟﻮږﯤ ﭼﺎﺭﻩ ﻭﺭﺑﺎﻧﺪﻱ ﻭﮐړﻱ.
ﺳﻔﻴﺮ ﺯﻳﺎﺗﻮﻱ ﭼﻲ د ﻣﻴﻠﻤﺴﺘﻴﺎ ځﺍﯼ ﺗﻪ ﻻ ﻧﻪ ﻭﻡ ﺭﺳﻴﺪﻟﯽ، ﭼﻲ د ﻣﺮﮐﺰ ﻟﻪ ﺧﻮﺍ ﻣﮑﺘﻮﺏ ﺭﺍﻏﯽ ﭘﮑﻲ ﻟﻴﮑﻠﻲ ﻭﻭ ﺩﮐﻮﻡ ﮐﺎﺭ ﻟﭙﺎﺭﻩ ﭼﻲ ﺯﻩ ګﻣﺎﺭﻝ ﺷﻮﯼ ﻭﻡ، د ﺍﻭﺱ ﻟﭙﺎﺭﻩ ﻭځﻧډﻳﺪﯼ. ﺍﻭ ﻣﺎﺗﻪ ﺍﻣﺮ ﻭﻭ ﭼﻲ ﺳﻤﺪﺳﺘﻲ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﻘﺮ ﺗﻪ ﺳﺘﻮﻥ ﺷﻢ.
ﺯﻩ ﻫﻢ ﻟﻪ ځنډه پرته راوګرځیدم.
ﮐﻮﺭﺗﻪ ﭼﻲ ﺭﺍﻭﺭﺳﻴﺪﻡ ډﻳﺮ ﺳﺨﺖ ﺳﺘړﯼ ﻭﻡ، ﻣﻴﺮﻣﻨﯥ ﻣﯥ ﺭﺍنﻪ د ﺳﻔﺮ ﭘﻪ ﺍړه ﻭﭘﻮښﺗﻞ ﻭﻳﻞ څﻧګﻩ ﮊﺭ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺭﺍﻭګﺭځﻳﺪﯤ، ﺍﻳﺎ ﺳﻔﺮ ﻣﻮ څه ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻭﺭﮐړﻩ؟!
ﻣﺎ ﭘﻪ ﻣﻮﺳﮑﺎ ﻭﺭﺗﻪ ﻭﻭﻳﻞ: ﻫﻮ، ﭘﻪ ﺗﺎﺷﮑﻨﺪ ﮐﯥ د ﻳﻮﯤ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﯥ ﮐﻮﻧډﯤ ﺍﻭ د ﻫﻐﯥ ﺑﭽﻴﺎﻧﻮ ﺭﻭﺯﻱ ﷲ ﺯﻣﻮږ د ﮐﻮﺭ ﭘﻪ ﭼﺮګاﻧﻮ ﮐﻲ ﻟﻴﮑﻠﯥ ﻭﻩ ﺍﻭ ﺯﻩ ولاړﻡ ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﻭﺭ ﻭﺭﺳﻮﻝ!!!
ﺑﺎﻟﮑﻞ، ﺯﻩ ﻣﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﮐﻲ ﺑﺮﻳﺎﻟﯽ ﻭﻡ.
“ﺳﺒﺤﺎﻥ ﷲ ﺍﻟﺮﺯﺍﻕ ﺍﻟﻌﻠﻴﻢ”
ـــــــــــــــــــــــــــ
ﺭﺯﻗﻮﻧﻪ ﻭﻳﺸﻞ ﺷﻮﻱ ﺩﻱ،ﺳﺒﺤﺎﻥ ﷲ ﮐﻪ ﺳﺘﺎ ﺭﻭﺯﻱ ﺗﺮ ﻏﺮﻭﻧﻮ ﻻﻧﺪﻱ ﭘﺮﻭﺗﻪ ﻭﻱ ﻫﻢ ﺭﺯﺍﻕ ﺭﺏ ﺑﻪ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﻭﺭﺗﻪ ﭘﻴﺪﺍ ﮐړﻱ ﺍﻭ ﺗﺮ ﺗﺎ ﺑﻪ ﻳﻲ ﺩﺭ ﺭﺳﻮﻱ.
ځکه ﺧﻮ ﺩﺭﻭﺯﻱ ﭘﻪ لټه ﮐﻲ ﺭﻭﺯﻱ ﻭﺭﮐﻮنکي ﺗﻪ ﻣﻪ ﺷﺎ ﮐﻮﺉ.