غزل – نقيب احمد عزيز

بخت مې بیدار نه و چې ستا تر څنګ ویده نه شوم زه
ستا د بنګړو په شرنګا ویښ په شرنګ ویده نه شوم زه

لحده! ما د بې خوبي ستومانۍ تاته راوړې
پر وطن ګرځېده بلا د جنګ، ویده نه شوم زه

غم مو شریک دی سره، مګر چې دا ولې اشنا
ما غوندې ویښ نه شوې ته، ستا په رنګ ویده نه شوم زه

ته د هوارې سین وې وې به د سکون په غېږ کې
لکه ابشار مې کار و تل غورځنګ ویده نه شوم زه

د ښکلو یاد له ما ازاد هیڅکله هم پرې نه ووت
او هم د دوی تر منځ هیڅکله تنګ ویده نه شوم زه

مینه مې خښه وه په زړه کې، له غمو نقیبه!
شوم د پېریانو د زیارت منګ، ویده نه شوم زه

نقيب احمد عزيز

Show More

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Back to top button