سرانِ وحشت ملی به دربار بادار …
نویسنده: ابوصهیب حقانی هراتی
اشرف غنی و عبدالله سران وحشت ملی در حالی در امریکا به سر می برند که در جای جای وطن ظلم و طغیان عساکر وحشی صفت ناتو و اجیران حلقه به گوش آنها گزارش می شوند؛ آنها که شانه به شانۀ جان کیری و دیگر مقامات امریکایی در حال چکر زدن در کاخ و باغهای کاخ سفید و پنتاگون اند انگار نه انگار بخاطر مصالح علیای کشور به امریکا سفر نموده اند و یا حامل کم ترین غم و غصه از دیار رنج و غصه ها می باشند.
گویا این دوفرد بجای غمخوری وطن به سفر نوروزی رفته اند و آب و هوای امریکا در این فصل بهار به مزاق شان خوش تر آمده و فارغ از درد و رنج های فراوان ملت ستمدیدۀ افغانستان محتاج گردش و تفریح بوده و چنان سرمست و خرامان در کنار باداران خود در سیر و سیاحت اند که گویی از یک کشور مستقل و با امنیت مناسب آمده و بغیر از لبخند زدن و گرفتن عکسهای یادگاری در کنار مقامت بلندپایۀ امریکایی دیگر هیچ مقصد و غرضی ندارند.
افسوس بر اینها …
که ملت نجیب افغانستان را سرافکنده تر از همیشه نموده اند و در تاریخ معاصر نظیرشان در هیچ کجای دنیا سراغ نداریم که دو رئیس نا متانسب و دو جنس غیر متجانس پهلو به پلو در کنار هم با مقامات رسمی یک کشور دیدار داشته باشند و هر کدام شان از موضع نیمه نیمه سخن گفته و هیچ کدام شان حق پیشروی در مواضع رسمی از یکی دیگری را نداشته باشند؛ البته اندر عجائب دیمکراسی جعلی غرب متجاوز در کشورهای اشغال زد و بحران زده هیچ چیز بعید نیست و هر نوع ریشخند و تَشَر، تمسخر و استهزای بانیان و جانیان دیموکراسی به پیشرفت و ترقی تعبیر شده و هر نوع خیانت و جنایت به وفاداری و دلسوزی عنوان می گردد؛ از همین جهت است که اشرف و عبدالله نه غم نان دارند و نه غم کالا و بادارانی مشفقی چون اوباما تمام کیف و کان زندگی شان را هر گونه که تقاظاء کنند برآورده می سازند و آن زمان است که کفر متجاوز با خیال آسوده تر هر دستور خلاف شرع و عرف ملت مسلمان و باعقیدۀ افغان را بر سر این دو اجیر تحمیل و تطبیق می نمایند.
افسوس بر اینها …
که در همین شب و روزی که اینها در سفر امریکا به سر می برند جای جای وطن از درد بی کسی و از ظلم بی امان در ناله و فغان است، دزد و رهزن خود را در امان دیده و بر جان شیرین هموطنان مظلوم گلوله باری می کنند، فریاد مظلومیت و داد خواهی از هر گوشۀ این سرزمین موج می زند؛ اما مگر قرار است کدامین جوانمرد و کدامین مسئولیت با صلاحیت جلوی این فجایع عمیق و المناک را بگیرد؟! فاسدی که خود غرق در فساد است؟ ظالمی که خود در اوج طغیان است؟ غلامی که خود اجیر باداران ظالم تر از خویش است؟ نه اصلا این فرومایگان وطن فروش اختیاری از خود دارند که بتوانند مانع خودسری های قاتلین و ظالمین و فاجرین بشوند؟!؟
افسوس بر اینها …
که در میله و تفریح به سر می برند و در دربار بادار القاب کذایی رئیس اجرایی و رئیس جمهوری را دریافت کرده و با دلخوش بودن به همین القاب دروغین، خود را رهبر و مسئولین امر افغانستان پنداشته و چنان وانمود کنند که گویی همه کارۀ کشورشان اند و امریکا نه به حیث بادار و برتر که به چشم رئیس و رهبر افغانستان به رسمیت شان می شناسد و تقاظاهای منفعت جویانۀ آنها را بی حساب و کتاب برآورده می سازند که اصلا چنین است؛ اگر سران امریکا در مقابل سران وحشت ملی سر جنبانیده و لبخند محبت تحویل شان می دهند؛ اما سربازان همان امریکا در افغانستان هر لحظه در این وطن، وحشت و جنایت خلق کرده و مرتکب ددمنشی و وحشی گری می شوند؛ اگر رهبران امریکا در آنجا از عین و غین عکس یادگاری می گیرند اینجا در این وطن مظلومان، سربازان امریکایی و گوش به فرمانان شان از جسدهای تیکه پاره شده فرزندان افغان کلیپ ویدیوی یادگاری می سازند؛ اگر مقامات امریکایی آنجا برای سران وحدت ملی کنفرانس خبری مشترک می گذارند، جنایت کاران امریکایی و مزدوران حلقه به گوش آنها، اینجا (در افغانستان) بر ملت مظلوم با ارتکاب جرم و جنایت، وحشت و دهشت ماتم ملی برپا می کنند؟!
الله متعال اسباب رهایی امت مسلمه را از زیر ظلم و طغیان اشغالگران و ایادی اجیر آنها نجات دهد و به کشور عزیز و غمزدۀ افغانستان عزت و سرافرازی را به وسیلۀ یک نظام مستقل اسلامی اعاده کند.
و ما ذلک علی الله بعزیز