د ښاغلي چينار ټکور دوه غزلونه

څه په مینه؛ د ګودر په ړنګه غــــــاړه
بختور یم؛ د چنار ســــیوري ته ناست یم.

څو ګېلې خو را سره دي؛ لکه اوښکې
وخت وهلی یم؛ بیمار سیوري ته ناست یم.

فریادونه او غـــــــــمونه پنډې ـ پنډې
دژوندون په ستړې لار سیوري ته ناست یم.

عشقه؛ اوس خو به دې هېله وي ترسره
د سرونو د مینار ســـــیوري ته ناست یم.

د منصور په قدمونو مې پښې ایښې
لاس تړلی اوس؛ ددار سیوري ته ناست یم.

خدازده؛ مړ او که ژوندی به وې جانــانه
خو”ټکور” دې انتظار سیوري ته ناست یم.!

یتیم ماشوم نن مزدوري ونه کړه
کورکې یي هیڅ نه وو نهرویده شو

دغه سړی له وخته ډېرګیله من
په هدیره کې مرورویده شو

بیابه نوکله هیڅوک ویښ پاتي شي
که سریې پټ کړ اودلبر ویده شو

دومره خاموشه زندګي ولي شوه
سهارمومړدی مازدیګرویده شو

خدایه! مننه به دي ډېره کوم
که دي ټکورکړمه پرهرویده شو