3- رمز ایمان در «هویت» و «اراده آزاد» بشر!
نوشتۀ: انجنیر محمد نذیر تنویر، هالند
به سلسلۀ مضامین “انس با وحی”: برداشتی از آیات 104-109 سورة یونس (21): بخش سوم
بخش سوم:
اینجاست که علما رمز «فهم ایمان» در ضمیر شخص را، در تجلی اخلاق فرد، زیر بحث می کشانند.
اینکه پیامبر صلی الله علیه وسلم بارها هدف اصلی بعثت شان را در موارد عملی «حیات بشر» بیان داشته اند نیز روی همین محور «معیار ایمان» بوده، که مشهورترین آن در این حدیث بیان شده است:
«انّما بعثت لاتمم مکارم الاخلاق»
«همانا فرستاده شدم تا اخلاق نیک را کامل کنم».
در حالی که همه می دانند که اصل رسالت تمامی پیامبران، دعوت بشر بسوی یکتاپرستی (توحید) می باشد!
اینکه چرا پیامبر صلی الله علیه وسلم درین حدیث قبل از توحید؛ اخلاق را بیان داشته اند، همین «معیار ایمان» در ضمیر انسانها می باشد. علما ازین حدیث برداشت می کنند که رمز ایمان در ضمیر را که فقط الله (ج) از آن آگاهست، می توان در تجلی اخلاق فرد آنرا تشخیص داد.
اخلاق تنها در معاشرات ها، نسبت به افراد مشخص و مناسبت های خاص خلاصه نگردیده؛ بلکه روند حیات فرد را در تمامی شئون زندگی دربر می گیرد:
زبانش، رفتارش، کردارش، امانتداریش، وفا بعهدش، مردانگی اش، درآمدش، مصرفش، سرمایه اش، خوراک اش، پوشاک اش، همدردی اش، صله ی رحمش، پشتکارش، صبر و استقامت اش ووو… هرآنچه که جوهر انسانیت را از درون فرد به بیرون تجلی می دهد، و تضادی را دربین این دو (درون و بیرون اش) باقی نمی گذارد، اخلاق هست!
اخلاق جوهر عملی ایمان در ضمیر فرد می باشد!
پس اگر اخلاق دولتمردان امروزی (ع و غ) را در ترازوی قضاوت بگذاریم، به آسانی می توان «معیار ایمان» در ضمیر شانرا به سنجش کشاند.
بلی! عظمت این حدیث نیز درهمین نکته تمرکز یافته است تا مؤمنان را از گزند سوء استفاده منافقین که ادعای پاکی قلب می نمایند، نگهدارد.
بد اخلاقی ست که پرده از ضمیر منجمد شده ی منافقان برداشته و مؤمنان را نسبت به آنها آگاهی و هشدار می دهد!
اینجاست که انجماد ضمیر، فرد را چنان گستاخ و جسور می گرداند که بر مسلمانان واقعی نیز زیر نام های متحجر، تندرو، بنیادگرا، تروریست ووو… می تازند.
این چنین گستاخی ها، چیزی نیست جز عدم «مردانگی و شهامت»!
در حالی که: مردانگی و شهامت، سرآغاز ایمان می باشد!
بلی! مردانگی و شهامت، سرآغاز ایمان می باشد که «خالق هستی» به پیامبرش دستور می دهد تا «رمز ایمان» را برای بشر بیشتر بیان دار و بگو:
قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِن كُنتُمْ فِي شَكٍّ مِّن دِينِي فَلَا أَعْبُدُ الَّذِينَ تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّـهِ…
ای مردمان! اگر از دین من در شک و شبهه هستید، بدانید که آنچه غیر از الله را که می پرستید، من نمی پرستم! (104)
اینجا اعلان علنی ست از برای جامعه ی بشری، در حالی که در «کلمه شهادت» اعلان قلبی ست از برای ضمیر فرد، که در هردو حالت، تجلی دهنده ای شهامت و مردانگی فرد را به نمایش می گذارد!
بلی! نمایش مردانگی و شهامت از برای ضمیر اش، و نمایش مردانگی و شهامت از برای جامعه یکه در آن زندگی دارد!
ضمیر اش را آرام ساخته و اطمینان می دهد که:
آنچنانی که هستی، چنان تجلی نما و لباس دورنگی را، بخود راه مده؛
و جامعه بشری را می فهماند که:
بنده گی خالق ام، مایه ی فخرم بوده، ولو طاغوتیان و وابستگان شان را خوشایند نباشد!
و به اصطلاح امروزی آشکار می گرداند و بیان می دارد که «دست همه ی تان آزاد»!
با همه نیرو و «زرق و برق» یکه دارید؛ از بم افگن های غول پیکر «بی 52» تا «میگ های 28» تان، از طیاره های «بی پیلوت» تان، از نمایش قدرت جنگهای ستاره ای تان، از ذخیره سازی و انبار بم های اتمی تان، از هرچه دارید؛ دستهای تان آزاد:
مِن دُونِهِ ۖ فَكِيدُونِي جَمِيعًا ثُمَّ لَا تُنظِرُونِ ﴿هود:٥٥﴾
همگى به حيله گرى بر ضد من برخيزيد و مرا مهلت مدهيد!
باهم ائتلاف کنید!
از مخلوط نامتجانس یهود و صلیبی، از کمونیست با صلیبی، از هندو با صلیبی، از بودیست با صلیبی، از بی خدایان با صلیبی ها و از همراهی منافقین با خویش، مرا مترسانید و مهلت ام ندهید!
فَأَجْمِعُوا أَمْرَكُمْ وَشُرَكَاءَكُمْ ثُمَّ لَا يَكُنْ أَمْرُكُمْ عَلَيْكُمْ غُمَّةً ثُمَّ اقْضُوا إِلَيَّ وَلَا تُنظِرُونِ ﴿یونس:٧١﴾
پس همراه با شریکان تان، قاطعانه تصمیم خود را بگیرید (و هرچه از دستتان برمی‌آید درباره‌ی من انجام دهید و هیچ کوتاهی مکنید)، تا تلاشتان (بر ضد من) بر شما مبهم و پوشیده نباشد، پس از آن نسبت به من هرچه می‌خواهید بکنید و مرا مهلت ندهید.
بلی! مرا مهلت ندهید و دست تان آزاد!
چنین است «رمز ایمان»!
(ادامه این مطلب را در بخش چهارم تعقیب بدارید)
تذکر: برای دریافت و مطالعه بخش های قبلی این لینک ها را باز نماید:
بخش اول:
بخش دوم: