به کدامین گناه شهید شدند؟ 

ابوصهیب حقانی هراتی 
روز جمعه (13/قوس/1394) در یکی از مساجد ولسوالی سیدآباد ولایت میدان وردک، راکتی اصابت کرد که ضمن تخریب قسمت هایی از یکی از خانه های الله تعالی، که در واقع برای عبادت و بندگی الله متعال بناء شده بود؛ 18 تن افراد ملکی به شمول اطفال و نونهالان شهید و زخمی شدند که متاسفانه حال برخی زخمی ها هم وخیم خوانده شده و وضعیت شان خیلی نگران کننده است.
جای درد و سوال اینجاست که این مسجد توسط چه کسی هدف اصابت راکت یا فیر هاوان قرار گرفت؟
بمب افکن های هوایی امریکایی؟
حملات کور ناتو؟
سایر اشغالگران خارجی؟
یا توسط کسانی که ادعای حفاظت سر و مال مردم را در رسانه ها جار می زنند؟
کسانی که خود را خودی می دانند و از هر بیگانۀ بدتر، بدترین نوع جنایت را بر ملت خود روا می دارند؟
شعار پولیس ملی (!)، اردوی ملی (!) پولیس محلی (!) و … را چه کسانی فراوان سر می دهند و منظورشان از این همه ملی ملی کدام ملت است اگر ملت مسلمان افغان است آیا این است حق شان؟
که در خانۀ امن الهی نیز امان نداشته باشند و آن هم نه از دست امریکایی و غیره بلکه از دست کسانی که به اسم همان ملت، لباس به اصطلاح نظامی بر تن نموده اند؟!؟ 
این مسجد مگر کدام سنگر مخالفین وحشت ملی بود که اینگونه آماج حملات کورکورانۀ نیروهای مزدور قرار گرفت و اهل الله را در مسجد الله اینگونه به خاک و خون کشیدند؟
در این مسجد چه کسانی تهدید می شدند که باید اینگونه به این سرنوشت رقت بار دچار شوند؟
افراد ملکی اگر مخالفین نظام دست نشاندۀ کابل پنداشته می شود و سزای شان این است که در هیچ مکانی امنیت جانی و مالی نداشته باشند پس واقعا موافقین آن نظام پوشالی چه کسانی اند؟
و درد آمیز تر از هر سخن اینکه:
این افراد بی دفاع به کدامین جرم اینگونه شهید شدند؟
رفتن به مسجد؟
نشستن در مسجد و ذکر الله؟
نماز یا تلاوت قرآن شریف؟؟؟
کدامین واقعا؟
 راستی! چه کسی از خون ناحق شان پرسید؛ کجاست رسانه های دروغگو که جای سخن از کاه، کوه می سازند چرا از کوه های غم خبر رسانی نمی کنند؟؟؟
اگر این کار توسط مجاهدین می شد آیا باز هم سران حکومت وحشت ملی و رسانه های زرخریدشان، اینگونه زبان لال گرفته و آرام و بی سر و صدا می نشستند؟
سران وحشت ملی که با انجام حوادث مشابه در روسیه و فرانسه و امریکا، در همان لحظات نخستین، با غم باداران خود غمشریکی می کنند چرا نسبت به شهادت مظلومان کشور خودشان اینگونه بی تفاوت نشسته و لب نمی جنبانند؟
باداران شان چرا؟
آری، اینجاست که باید قبول کرد این ملت مظلوم واقعا تنها تر از آن است که کسی به غمشریکی شان بیاید و نه هم این جرم و جنایت مزدوران امریکا و ناتو پایانی دارد؛ چنانچه در ولایت زابل نیز حوادث تلخ مشابه در حال تکرار است آیا کسی این جنایات که مطلقا جنایت جنگی گفته می شوند را بطور درست ریشه یابی کرده و برای پیشگیری از تکرار همچون حوادث تلخ و ناگوار چارۀ اندیشیده اند؟!
هرگز نه … متاسفانه
پس جز اینکه به خانوادۀ شهداء عرض تسلیت داشته و از دست جنایتکاران زمان شکایت به رب العلمین برده، و برای پیروزمندی فرزندان اسلام دعای پیروزی داشته باشیم تا نظام عدل الهی بر سرزمین مظلوم ما حاکم شود و سر و جان ملت ستمدیدۀ افغان در پناه آن محفوظ شود؛ چاره ای دگر نیست.
حسبناالله و نعم الوکیل، نعم المولی و نعم النصیر
Show More

ځواب دلته پرېږدئ

ستاسو برېښناليک به نه خپريږي. غوښتى ځایونه په نښه شوي *

Back to top button